مدتی است با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، در فضای مجازی توسط برخي گروههاي ضد ديني بحث مضرات روزه داری رواج دارد.در این تاپیک به بررسی  این نظرات می پردازیم.   - پاسخ به شبهۀ روزه و مرگ سلول های مغزی: مدعیان این نظر اینطور عنوان میکنند که: نقل قول:   چون بعد از مدتی گرسنگی، ذخیره گلیکوژن کبد تمام می شود و بدن به سراغ سوزاندن اسید های چرب و تولید کتون می شود، این ماده برای مغز مضر بوده، روزه باعث مرگ سلول های مغزی می شود. پاسخ: احتمالا مدعیان این نظر، روزه در اسلام را با روزه در سایر مذاهب اشتباه گرفته اند. در بعضی از ادیان روزه داری های چند روزه مطرح شده است. اما آنچه در اسلام مطرح شده فاصله بین اذان صبح تا مغرب است. مدت زمان لازم برای تخلیه منابع گلیکوژن کبد؛ 16 ساعت است(مراجعه شود به کتاب مرجع جراحی شوارتز چاپ آخر 2010 فصل یک). و مدت زمان روزه داری بسیار به ندرت از این زمان بیشتر خواهد بود. حتی بعد از این زمان هم به راحتی بدن به سراغ چربی ها نمی رود؛ بلکه اول به سمت پروتئین های می رود (اگر به سمت چربی ها می رفت شاید حتی بهتر بود). مراجعه شود به همان. بنابراین فرض این ادعا از اساس اشتباه است.   - پاسخ به شبهه روزه داری و زخم معده و اثنی عشر مدعیان این نظر، عنوان میکنند که گرسنگی ها و وعده های غذایی خاص در روزه باعث ایجاد زخم معده می شود. پاسخ: امروزه به خاطر پیشرفت علم پزشکی و وسعت درمان های جراحی، به صورت اجباری و درمانی دوره های بسیار طولانی از "منع مصرف غذا" برای بیماران ایجاد می شود. در کتب جراحی (شوارتز 2010) 7-10 روز گرسنگی برای بیماری با شرایط طبیعی کاملا بدون ضرر عنوان شده است. هیچ کدام از این بیماران که 10 ها مورد آن در هر روز در هر بیمارستانی قابل جستجو هستند دچار زخم معده و ... نمی شوند. وقتی تا 10 روز غذا نخوردن زخم معده ایجاد نمیکند، تکلیف 14-15 ساعت مشخص است. البته در فردی که از قبل بیماری زخم معده داشته، ممکن است این مدت قابل تحمل نباشد که شرعا هم روزه داری فراتر از تحمل جایز نیست. منبع سايت فرهنگى مذهبى گل ليلا

نظرات شما عزیزان: